与妻书注音版.pdf

yǔqīshū

与妻书

xiànlínjuémín

〔现〕林觉民

yìyìngqīngqīngrúwùwújīnyǐcǐshūyǔrǔyǒngbiéyǐ

意映卿卿如晤：吾今以此书与汝永别矣！

wúzuòcǐshūshíshàngshìshìzhōngyìrénrǔkàncǐshūshíwú

吾作此书时，尚是世中一人；汝看此书时，吾

yǐchéngwéiyīnjiānyìguǐwúzuòcǐshūlèizhūhébǐmòqí

已成为阴间一鬼。吾作此书，泪珠和笔墨齐

xiàbùnéngjìngshūéryùgēbǐyòukǒngrǔbùcháwúzhōngwèi

下，不能竟书而欲搁笔。又恐汝不察吾衷，谓

wúrěnshěrǔérsǐwèiwúbùzhīrǔzhībúyùwúsǐyěgù

吾忍舍汝而死，谓吾不知汝之不欲吾死也，故

suìrěnbēiwèirǔyánzhī

遂忍悲为汝言之。

wúzhìàirǔjícǐàirǔyíniànshǐwúyǒngyújiùsǐ

吾至爱汝！即此爱汝一念，使吾勇于就死

yěwúzìyùrǔyǐláichángyuàntiānxiàyǒuqíngréndōuchéngjuàn

也！吾自遇汝以来，常愿天下有情人都成眷

shǔránbiàndìxīngyúnmǎnjiēlángquǎnchènxīnkuàiyìjǐjiā

属，然遍地腥云，满街狼犬，称心快意，几家

nénggòusīmǎqīngshānwúbùnéngxuétàishàngzhīwàngqíngyěyù

能彀？司马青衫，吾不能学太上之忘情也。语

yúnrénzhělǎowúlǎoyǐjírénzhīlǎoyòuwúyòuyǐjírén

云，仁者“老吾老以及人之老，幼吾幼以及人

zhīyòuwúchōngwúàirǔzhīxīnzhùtiānxiàrénàiqísuǒ

之幼”。吾充吾爱汝之心，助天下人爱其所

àisuǒyǐgǎnxiānrǔérsǐbúgùrǔyěrǔtǐwúcǐ

爱，所以敢先汝而死，不顾汝也。汝体吾此

xīnyútíqìzhīyúyìyǐtiānxiàrénwéiniàndāngyìlèxī

心，于啼泣之余，亦以天下人为念，当亦乐牺

shēngwúshēnyǔrǔshēnzhīfúlìwèitiānxiàrénmóuyǒngfúyěrǔ

牲吾身与汝身之福利，为天下人谋永福也。汝

qíwùbēi

其勿悲。

120/

rǔyìfǒusìwǔniánqiánmǒuxīwúchángyùyuēyǔshǐ

汝忆否四五年前某夕，吾尝语曰：“与使

wúxiānsǐyěwúnìngrǔxiānwúérsǐrǔchūwényánér

吾先死也，无宁汝先吾而死。”汝初闻言而

nùhòujīngwúwǎnjiěsuībúwèiwúyánwéishìéryìwúcí

怒，后经吾婉解，虽不谓吾言为是，而亦无辞

xiāngdáwúzhīyìgàiwèiyǐ